Historie

Rond het jaar 765 startte bij een bron (Huilpa) in Wilp de Angelsaksische monnik Lebuïnus zijn missie om het christelijk geloof op het vasteland te verspreiden. Op de plek waar eerst een houten kapel stond werd in de 11e eeuw van tufsteen een Romaanse kerk gebouwd: een van de oudste kerkgebouwen in Nederland. Latere gebouwaanpassingen waren onderhevig waren aan de inzichten en smaak van die tijd. Mede daardoor is er in Wilp een unieke mix ontstaan van Romaanse en gotische bouwgeschiedenis .

Wie de kerk binnengaat van onder de klokkentoren, komt in de ingetogen en sobere Romaanse ruimte met dikke muren en hoge boogramen. Vanaf de 12e eeuw is de toren opgebouwd en tot in de 16e eeuw verbouwd. Daarom zien we in het onderste deel tufsteen en baksteen in de bovenste lagen onder de gotische torenspits.

In de 16e eeuw werd van baksteen een nieuwe gotische kerkzaal aan de Romaanse kerk bijgebouwd.  In deze lichte kerkzaal bevindt zich tot op de dag van vandaag de liturgische ruimte. Er zijn grafzerken te zien uit het midden van de 16e eeuw. Onder een balkon bevinden zich twee eikenhouten herenbanken uit de 17e eeuw. Opvallend is het in 2009 gerestaureerde Naber orgel. De ruimtes van de dorpskerk hebben door de loop der eeuwen verschillende functies gehad en verbouwingen waren nodig om aan de eisen en wensen van die tijd te voldoen. Zo is dat eeuw na eeuw gelopen. En zo zal het verder gaan.

De protestantse gemeente van Wilp is de huidige eigenaar van het kerkgebouw en gebruikt het nog regelmatig voor bijeenkomsten.