Blazers in de basis

Inge Ariesen: “Even niet achter de violen”

Zo voor de paasdagen zijn het drukke tijden voor de jonge hoboïste Inge Ariesen. De Matthäus-Passion kan zij dromen. Op 9 april speelt Inge met het Jong Nederlands Blazers Ensemble (jongNBE) een concert bij Jonge Meesters Wilp. Dan geen Bach maar een avontuurlijk concert met muziek uit alle windstreken en van alle tijden. Inge: “Erg leuk om ook weer even in de basis te spelen en niet achter al die violen”.

Vorig jaar werd de getalenteerde hoboïste na een auditie geselecteerd voor het jongNBE. Het ensemble bestaat uit tien jonge musici afkomstig van verschillende Nederlandse conservatoria. Zij bespelen instrumenten variërend van saxofoon tot hoorn en van klarinet tot fagot. Twee jaar lang worden deze musici in samenspel, programmering en presentatie begeleid door top musici als Brandt Attema (bastrombonist) en Willem van Merwijk (saxofonist) van het Nederlands Blazers Ensemble. “Het waardevolle van spelen in dit ensemble is dat je gecoacht wordt door zeer ervaren musici die zelf veel op het podium staan. Hun enthousiasme werkt zó aanstekelijk! Een docent of een dirigent geeft een ander soort aanwijzingen”.

Uniek geluid
Inge legt het wekelijkse ‘knutselwerk’, zoals zij dat noemt, even opzij. Het zijn stukjes hout afkomstig van rietstengels die in Zuid-Frankrijk groeien. Ze vertelt dat iedere professionele hoboïst de rietjes voor het instrument zelf maakt. Een nauwkeurig karwei. Op tienden van millimeters bewerkt zij de houtjes met behulp van een mesje en een vijl tot het rietje dat bij haar past.“Naast je stijl, bepaalt dit kleine onderdeel in grote mate de klanken die je produceert met je hobo. Zo heeft iedere hoboïst een eigen geluid”, legt Inge uit. Naast spelen en repeteren is het ‘rieten maken’ een werkje waar Inge wekelijks een paar uur tijd voor vrij maakt.

Melancholische klanken
In het muzikale gezin waarin zij opgroeide, koos Inge al op 8-jarige leeftijd heel bewust voor de hobo. Zo jong als ze was, raakte ze geboeid door de klanken van het instrument. “Het geluid van een hobo roept een melancholische sfeer op en kan mij nog steeds ontroeren. Let maar eens op, als er een trieste scène in een film is, hoor je vaak een hobo!” Haar docente Nynke Jaarsma ontdekte dat Inge over een groot talent beschikt en stimuleerde haar de mogelijkheden van de hobo te verkennen. Van het harmonieorkest in Bolsward, het schoolorkest en het Frysk JeugdOrkest maakte ze na de middelbare school de stap naar het conservatorium in Amsterdam. Vorig jaar sloot zij daar haar master af met het predicaat ‘uitmuntend’ en ‘cum laude’.

Van concertzaal naar jazzfestival
Spelen bij het jongNBE vindt Inge een feestje. Hoewel haar passie ligt in het klassieke genre wordt ze nu uitgedaagd om bijvoorbeeld dansmuziek of opera-stukken te spelen. Onlangs gaf ze met het ensemble bij Wicked Jazz Festival een nachtelijk concert. Met lampjes op hun instrumenten speelden de blazers voor een swingende menigte. Naast muzikale vaardigheden komt dan ook het aspect presentatie om te hoek kijken. “Je ondervindt dat vormgeving en regie wezenlijk zijn voor een aantrekkelijke performance”.

Inge leeft voor de muziek – en inmiddels ook al ván de muziek. Haar doel is nu zoveel mogelijk ervaring op te doen in verschillende muziekstijlen en op den duur een vaste orkestbaan te bemachtigen. Met spetterende solo’s of natuurlijk heerlijk achter de violen.

Wilp – Afke Pricker