“Willen is kunnen” bij Julia Kleinsmann

[13 dec 2018]

“Spelen in een kwartet is net als een huwelijk”

Jonge Meesters Wilp in gesprek met Deventerse Julia Kleinsmann, violiste uit het Dostojevski Kwartet

Hoe ben je met muziek in aanraking gekomen ?

Ik ben geboren en getogen in Deventer. In huis was muziek een belangrijk deel van ons leven. Er was veel klassieke muziek om ons heen. Mijn oudere broer wilde op jongere leeftijd viool spelen.  Dat vond ik wel stoer en kon niet wachten om ook zo’n mooi instrument te spelen. Op 6-jarige leeftijd was het zover. Ik mocht naar vioolles. De eerste drie jaar volgde ik op de muziekschool de Leeuwenkuil in Deventer de Suzuki methode. Spelen op gehoor. Pas daarna ben ik noten gaan lezen.
Na mijn basisschool ging ik naar het Etty Hillesum Lyceum. Daar deed ik gymnasium met als vakkenpakket Cultuur en Maatschappij.  Ook daar speelde muziek een belangrijke rol. Naast de talen vond ik filosofie een fijn vak. Mijn docenten hebben mij altijd gestimuleerd met muziek bezig te zijn ook op school. Mijn ouders namen mij veel mee naar concerten. Muziek was en is mijn leven.

Je bent dus al vroeg met klassieke muziek begonnen. Hoe heb je dat ervaren ?

Mijn klasgenoten op het gymnasium hadden vaak andere keuzes in de muziek. Toen was Justin Bieber erg populair. Ze vonden het toch wel mooi en interessant dat ik zo’n passie had voor klassieke muziek.  Ik denk dat als je ergens een diepe passie voor hebt dat iedereen dat waardeert. Ik heb wel uitstapjes gemaakt naar andere muziekstijlen. Dat doe ik trouwens nog steeds met veel plezier. Klassieke muziek blijft voor mij de beste basis voor het spelen van een instrument. Technisch is klassieke muziek het moeilijkst. Als je dat onder de knie krijgt, kun je ook andere stijlen gemakkelijker aan.

Hoe is jouw muziekopleiding verlopen ?

Na mijn muzieklessen bij de Leeuwenkuil ben ik bij de Jong Talentklas van ArtEZ Conservatorium Zwolle terecht gekomen en speelde in diverse ensembles en orkesten. Bijzonder was de tijd bij het Britten Jeugd Strijkorkest, het Jeugd Orkest Nederland (JON) en het Nationaal Jeugd Orkest (NJO). Daar heb ik veel geleerd maar ook veel lol gehad. Samen muziek maken geeft een enorme kick. Bij het JON heb ik mijn beste vriendin Charlotte Basalo Vázquez uit Enschede ontmoet (lid van Dostojevski Kwartet).
Na mijn gymnasium opleiding kwam een belangrijk moment in mijn leven. Ik moest kiezen voor mijn passie muziek of een andere studie.  Ik had twijfel of ik voor de muziek zou gaan en mij volledig zou richten op het leven als musicus. Toch wilde ik mijn passie niet loslaten. Toen mijn moeder zei dat ik altijd nog in een studentenorkest kon naast een andere studie dan muziek wanneer ik niet voor het conservatorium zou kiezen, wist ik het zeker.  Ik wilde op het hoogste niveau muziek maken. Niet muziek erbij maar hoofdzaak in mijn leven.  Dat werd mijn keuze. In de keuze voor conservatorium wilde ik het beste. Dat is Amsterdam. Alleen daar ging ik op auditie en werd gelukkig toegelaten.  Het was alles of niets. Ik geloof in ‘willen is kunnen’.

Hoe is het strijkkwartet ontstaan ?

Tijdens de opleiding word je gestimuleerd om een ensemble te vormen.  Samen met mijn vriendin Charlotte die ook aan het Conservatorium Amsterdam studeerde, besloot ik in 2014 om een strijkkwartet te vormen. Zo kwamen medestudenten Emma Kroon en Lisa Eggen erbij. Je weet nooit hoe het loopt met zijn vieren. Dat was best wel spannend. De samenwerking was vanaf het begin fijn. Dat moet wel want je gaat heel veel en intensief met elkaar om. Het spelen in een kwartet is net als een huwelijk. Je bent op elkaar aangewezen. Je moet geven en nemen. Er komen natuurlijk altijd spanningen door verschillen van mening en andere ideeën. Gelukkig kunnen we die goed met elkaar oplossen door open en eerlijk te zijn tegenover elkaar.

Lisa Eggen, Emma Kroon, Julia Kleinsmann en Charlotte Basalo Vázquez.             Foto: Tess-Photography

Hoe kwamen jullie aan de naam ?

We speelden al een tijd samen als strijkkwartet.  Zonder naam. Dat vonden we een beetje suf. We waren een keer met elkaar bij vrienden in Amsterdam die woonden aan de Dostojevskisingel.  Dat vonden we zo’n mooie naam dat we deze kozen als de naam voor ons ensemble. We zijn ons toen gaan verdiepen in Dostojevski en zijn banden met muziek. Dat waren er vele. Hij kende o.a. Tsjaikovski. We hebben van het thema Dostojevski en muziek een concert gemaakt. We hadden allemaal wel wat met Russische componisten dus ook dat paste goed.
Zelf ben ik onlangs naar Sint Petersburg geweest om een deel van de ‘roots’ van Dostojevski te ervaren. Wat een cultuurrijke stad is dat. Ik was erg onder de indruk.

Hoe ziet je toekomst eruit ?

Mijn leven is muziek. Dat zal dan ook mijn toekomst zijn. Ik ben nu bezig met mijn masters en zou graag een tijdje in het buitenland studeren.  Daar kan ik mij dan verder ontwikkelen. Ik droom wel eens van lessen bij mijn idool, violiste Isabelle van Keulen. Zij is mijn grote voorbeeld. Isabelle geeft les in Luzern. Wie weet……
Natuurlijk komt het spelen met mijn kwartet op een belangrijke plaats. Alle vier hebben we de wil om met elkaar te blijven spelen.
Met Emma Kroon, de celliste, speel ik ook in Pynarello een bijzonder ensemble dat op een zeer eigen wijze muziek brengt. We zijn met ongeveer 35 jonge musici uit de grote orkesten in Nederland. We rekken de traditie een beetje op. Geen dirigent, geen bladmuziek, staand en we kleden ons zoals we willen. Soms staan wij tussen het publiek, soms hebben we een verteller erbij. Het is inspirerend om zo nog meer naar elkaar te luisteren. Er ontstaan dan mooie dingen. Het publiek vindt het geweldig.

Wat is jouw favoriete muziek ?

Klassieke muziek staat boven aan.  Ik houd ook van jazz en soul. Soms luister ik zelfs naar techno. Als mijn hoofd vol is van klassieke muziek hoor een graag een jazzy song van Ella Fitzgerald of lekker swingende piano muziek.
Ik heb niet een echte voorkeur voor componisten uit het klassieke wereld. Alle muziekstijlen en –periodes hebben iets bijzonders en hun uitblinkers. Ik ben wel een hele grote fan van Bach. Hij staat heel dicht bij mij. Wat kon die man componeren en je ziel raken!

Nu over het spelen programma van zondag 13 januari.  Wat is jouw favoriete werk?

Ik vind het Strijkkwartet nr 3 van Schnittke is een schitterend werk. Er gebeurt veel in dit stuk. We reageren op elkaars partijen. Soms is het lieflijk, soms rauw.  Veel emoties worden geroerd. Toch kies ik voor het Strijkkwartet nr 1 van Mendelssohn. Dat heb ik zelf voorgesteld om op te nemen in ons repertoire. Hij heeft het werk in zijn jonge jaren geschreven. Het is levendig en kent mooie lange lijnen.  Kom maar genieten zondag 13 januari in de Dorpskerk Wilp. Kaarten

8 december 2018